Eurodollar është çdo depozitë në dollarë jashtë Shteteve të Bashkuara. Këto para nuk janë nën juridiksionin e Rezervës Federale të Shteteve të Bashkuara, subjekti që drejton politikën monetare të atij vendi.
Eurodollarët përfaqësojnë shuma të mëdha parash në mbarë botën sepse dollari është monedha kryesore rezervë. Me fjalë të tjera, është mjeti i këmbimit më i përdorur në transaksionet ndërkombëtare.
Për këtë arsye, globalisht, investitorët dhe biznesmenët e mëdhenj të angazhuar në tregtinë e jashtme duhet të kursejnë dhe/ose të financojnë veten në monedhën amerikane.
Origjina e Eurodollarit
Origjina e termit Eurodollar nuk lidhet me euron, por me luftën e ftohtë. Pas Luftës së Dytë Botërore, në bankat evropiane filluan të futeshin depozita në dollarë, kryesisht nga investitorë kinezë dhe sovjetikë.
Këta biznesmenë donin të kursenin në një monedhë të qëndrueshme si ajo e Amerikës së Veriut. Megjithatë, ata kishin frikë se llogaritë e tyre në sistemin bankar amerikan do të konfiskoheshin. Kjo, si hakmarrje për veprimet armiqësore të qeverive të tyre, siç ishte pushtimi i Hungarisë nga Bashkimi Sovjetik në 1956.
Kontratat e para të Eurodollarit
Kontratat e së ardhmes Eurodollar tregtohen në bursën tregtare të Çikagos (CME). Këto janë transaksione ku bankat vendosin sot normën e interesit për një kredi që do të bëhet në një periudhë të mëvonshme.
Duhet të theksohet se kontratat e së ardhmes në Eurodollar përfaqësojnë një mjet të vlefshëm për investitorët, sepse i lejon ata të mbrohen nga ndryshimet në normat e interesit.
Për shembull, le të shohim rastin e një kontrate përpara Eurodollar për 10,000 dollarë. Supozoni se norma mujore e interesit është sot në janar në 0.8% dhe është rënë dakord një normë prej 1% për një kredi që do të jepet në prill.
Nëse norma e interesit rritet mbi 1% në tre muaj, debitori fitoi financimin me një kosto më të ulët. Megjithatë, nëse norma bie nën 1%, biznesi do të jetë fitimprurës për kreditorin sepse do të marrë më shumë interes.