Rewolucja naukowa

Rewolucja naukowa odnosi się zatem do okresu, w którym, jak sama nazwa wskazuje, nauki odgrywają decydującą rolę. I to właśnie w XVI i XVII wieku, w połowie epoki nowożytnej, rozwój dziedzin takich jak chemia, anatomia, astronomia, a także tych wcześniej wspomnianych, położył podwaliny pod naukę klasyczną. A wszystko to ze szkodą dla Kościoła, a także religii, która udzielała przestarzałych odpowiedzi.

W ten sposób Rewolucja Naukowa spowodowała, że ​​metody budowania wiedzy opierały się na obserwacji, eksperymentowaniu i racjonalności. Metody, które były mocno kwestionowane, ponieważ Kościół miał wielką moc i zdolność wpływania na myślenie ludności. I to dlatego, że w licznych badaniach rewolucja naukowa sprzeciwiała się pewnym postulatom, które Kościół uważał za ważne, a zatem także i ludność.

Z tego powodu Inkwizycja, między innymi poprzez kontrolę książek, próbowała powstrzymać postęp tych naukowców. W ten sposób starał się, aby wierni nie stracili wiary w obliczu nowych teorii. Dlatego takie postacie jak Galileo Galilei, René Descartes, wśród innych wybitnych naukowców, musiały zmierzyć się z tymi nurtami myślenia oferowanymi przez Kościół; chociaż to, jak zdarzało się w niektórych przypadkach, kosztowało ich życie.

Koncepcja rewolucji naukowej została ukuta przez historyka Alexandre Koyré w 1939 roku.

Charakterystyka rewolucji naukowej

Zobaczmy teraz główne cechy tej rewolucji:

• Odnosi się do okresu między XVI a XVII wiekiem.
• Dzięki temu okresowi kładzione są podwaliny nauki klasycznej i teorii, które można uznać za pierwsze podejścia do współczesnej nauki.
• Kościół poprzez inkwizycję próbował powstrzymać postęp tych nauk.
• Rewolucja ta była możliwa dzięki rozwojowi pewnych dziedzin, takich jak m.in. biologia, chemia, anatomia. Jednak dziedzinami, w których nastąpiło najwięcej zmian, były matematyka, astronomia i fizyka. A wszystko to, dając początek metodzie naukowej.
• Od tego czasu konstruowanie wiedzy opiera się na obserwacji, eksperymentowaniu i racjonalnym wyjaśnianiu.
• Kościół, z powodu postępu tej rewolucji, zaczął tracić władzę; tracąc sens swoich pomysłów dzięki obserwacji wielu ówczesnych naukowców. Wśród tych naukowców wyróżniają się René Descartes i Galileo Galilei.
• Wielu z tych naukowców kosztowało życie w obronie swoich teorii.

Etapy rewolucji naukowej

Ponieważ wszystkie zmiany nie zachodzą w tym samym czasie, Rewolucję Naukową można podzielić na 4 główne etapy.

Te 4 etapy są nazwane na podstawie wkładu, który miał miejsce na tym etapie:

1. Rewolucja Kopernikańska : Zainicjowana przez Nicolása Kopernika i mocno skoncentrowana na dziedzinach takich jak astronomia i fizyka. Na tym etapie wyróżniają się naukowcy tacy jak Newton czy Galileo.
2. Rewolucja Darwina : Swoją nazwę zawdzięcza wkładowi Karola Darwina. Koncentruje się na takich dziedzinach, jak biologia i nauki o Ziemi. W tym sensie jej głównym wkładem jest teoria ewolucji.
3. Rewolucja Einsteinowska : Odwołuje się do teorii opracowanych przez Alberta Einsteina. Koncentruje się na dziedzinach takich jak fizyka.
4. Rewolucja Indeterministyczna : Odnosi się do stanowiska przyjętego przez naukowców, w przeciwieństwie do stanowiska, że ​​nauka była deterministyczna. W tym sensie ta koncepcja została przezwyciężona, dając początek nauce, w której rozważano tę nieokreśloność.

Niektóre postacie rewolucji naukowej

Aby nadać imiona i nazwiska tych naukowców, którzy doprowadzili do tej rewolucji, przyjrzyjmy się niektórym z nich, a także dziedzinom, w których byli zaangażowani:

• Galileo Galilei : Filozof, matematyk, wynalazca i fizyk, który powiedział nam, że Ziemia jest okrągła, a nie płaska, jak wtedy uważano.
• René Descartes : filozof i matematyk. Ojciec współczesnego racjonalizmu.
• Francis Bacon : Ojciec empiryzmu. Uważany za ojca eksperymentalnej metody naukowej.
• Isaac Newton : fizyk i matematyk. Był podstawowym badaczem rozwoju współczesnej nauki.

Główne wkłady rewolucji naukowej

Wśród głównych wkładów tej rewolucji należy zauważyć, że nie tylko znajdujemy teorie, ale mamy również narzędzia, które uściślają naukę.

W tym sensie możemy wyróżnić następujące:

• Nicolás Copernicus opublikował swoje badania na temat ruchów planet.
• Galileo Galilei poczynił obserwacje, w których był w stanie wywnioskować z rozumowania, że ​​dzisiaj utrzymuje się, ponieważ nasza planeta ma ciało okrągłe, a nie płaskie, jak sądzono.
• Johannes Kepler, podobnie jak Kopernik, rozwinął wielkie teorie w dziedzinach takich jak astronomia i ruch planet.
• Isaac Newton opracowuje, w oparciu o Keplera i Galileusza, prawo powszechnego ciążenia.
• René Descartes dzięki swoim badaniom ustanawia tzw. metodę naukową.

Ponadto wśród wspomnianych narzędzi znajdują się następujące eksperymenty:

• Galileo Galilei, dla rozwoju swoich teorii, znacznie ulepszył teleskop.
• Antonie van Leeuwenhoek z wielkim sukcesem opracował mikroskopy.
• Blaise Pascal wynalazł tak zwany kalkulator mechaniczny.
• Wynalezienie pompy próżniowej przez Otto von Guericke umożliwiło prowadzenie bardzo zaawansowanych badań.
• Z kolei rozwój maszyn przemysłowych i warnika parowego Denisa Papina dał początek temu, co później napędzało rewolucję przemysłową: silnik parowy.

Krytyka rewolucji naukowej

Wśród najbardziej słusznych krytyki jest teza o ciągłości. Teza ta pokazuje nam, że na tym etapie nie ma wielkich zmian w rozwoju nauki, aby otrzymać kwalifikację „rewolucjonistów”.

Zgodnie z tą teorią postęp jest niczym innym jak naturalnym rozwojem nauki, a nie, jak definiuje wielu innych historyków i naukowców, konsekwencją rewolucji.

Dlatego, zgodnie z tą tezą, nauka rozwijała się nieprzerwanie na przestrzeni dziejów. A te zmiany, które tu zachodzą, podobnie jak inne w przeszłości i w przyszłości, nie są konsekwencją rewolucji, ale naturalnego rozwoju nauki.