Prawo materialne jest zbiorem praw i obowiązków obywateli na danym terytorium przez czas, które są zawarte w przepisach, ustawach lub rozporządzeniach. Prawo materialne jest powszechnie używane jako synonim prawa obiektywnego.
Prawo materialne nazywamy zbiorem praw i obowiązków regulujących codzienne życie ludzi, które zawarte są zarówno w kodeksach prawnych, jak i kodeksach cywilnych, karnych czy handlowych.
Prawo to znane jest również jako prawo materialne, które określa prawdziwe prawa i obowiązki rządzące życiem obywateli.
Charakterystyka prawa materialnego
Główne cechy prawa materialnego to:
- Prawo materialne klasyfikuje się jako prawo publiczne lub prawo prywatne. Prawo publiczne wpływa na stosunki między Państwem a jednostkami, a prawo prywatne wpływa na stosunki między jednostkami.
- Podobnie prawo materialne można podzielić na prawo bezwzględnie obowiązujące i prawo operacyjne. Prawo imperatywne odnosi się do zasad, które nie mogą być zmienione wolą stron i są bezwzględnie obowiązkowe. Przykładem tych zasad są te, które regulują przepisy ruchu drogowego. Prawo urządzeń odnosi się do zasad, które strony mogą modyfikować w konkretnym przypadku.
- Prawo materialne reguluje wszystkie dziedziny, od cywilnego po pracownicze, administracyjne, karne czy handlowe.
Prawo materialne i prawo przymiotnikowe
W przeciwieństwie do prawa materialnego jest prawo przymiotnikowe, które jest prawem procesowym. To znaczy ustanawia normy regulujące działalność obywateli przed działalnością sądowniczą.
Prawo przymiotnikowe nie ustanawia żadnego materialnego prawa ani obowiązku. Oznacza to, że prawo do wolności, prawo do zawarcia małżeństwa lub zakaz kradzieży nie jest prawem przymiotnikowym, lecz materialnym. Z drugiej strony prawo do wniesienia apelacji od wyroku w apelacji w określonym terminie jest prawem przymiotnikowym.
Prawem materialnym byłoby prawo cywilne, karne, handlowe, kodeksy pracy, a prawem przymiotnikowym byłoby prawo karne, cywilne, pracy lub procesowe prawo administracyjne.
Aby lepiej zrozumieć tę różnicę, zobaczmy przykład. Dwie osoby chcą rozpocząć proces rozwodowy, w którym muszą udać się do sędziego, aby rozwiązać pozew rozwodowy i rozwiązać umowę małżeńską i więź małżeńską.
Sędzia zastosuje prawo materialne do rozwiązania węzła małżeńskiego. Tym samym prawo rodzinne będzie miało zastosowanie do ustalenia zasad podziału wspólnego majątku małżeństwa lub ustanowienia opieki nad dzieckiem.
Zamiast tego prawo do przymiotników, które również wchodzi w grę w tym przykładzie, jest używane zarówno przez sędziego, jak i małżonków. Prawo to ustala warunki i formularze do wniesienia pozwu rozwodowego, rozprawy lub odwołania się od orzeczenia sędziego.
Przykład
Wyobraźmy sobie, że małżonek chce wykazać, że majątek jest własnością i nie należy go dzielić między nimi. Test ten będzie podlegał formalnościom zawartym w prawie przymiotnikowym. Musi być przedstawiony w określony sposób (zwykle na piśmie) oraz w określonym czasie i terminie proceduralnym. Nadużycie prawa do przymiotników może spowodować utratę przez osobę prawa do przymiotnika. Oznacza to, że w przypadku nieprzestrzegania zasad prawa przymiotnikowego traci się zastosowanie odpowiedniego prawa materialnego.
W przykładzie, który mieliśmy z małżeństwem, jeśli małżonek, który chce, aby majątek został uznany za własność, nie przedstawi dowodu w wymagany sposób lub w określonym terminie, może utracić możliwość przypisania mu tego majątku w całości tylko przez kwestie formalne, a nie merytoryczne.
