De LTRO is het acroniem voor langetermijnherfinancieringstransacties, wat, vertaald in het Spaans, langetermijnherfinancieringstransacties betekent. Zoals het acroniem aangeeft, is de LTRO een financieringsmethode die wordt gekenmerkt door het feit dat centrale banken geld lenen aan andere financiële entiteiten tegen zeer lage rentetarieven.
We spreken van herfinanciering op lange termijn omdat de centrale bank in feite de corresponderende financiële instelling financiert (of herfinanciert, als het voor de tweede of volgende keer is) en deze financiering zal op lange termijn aan de centrale bank moeten worden teruggegeven (dat wil zeggen, meer dan 1 jaar). LTRO-methoden werden veel gebruikt door de Europese Centrale Bank tijdens de economisch-financiële crisis die in 2008 begon.
LTRO Motivatie Waarom is het LTRO-programma in het leven geroepen?
De financiering die het LTRO-programma biedt, is een van de oplossingen die centrale banken hebben in een situatie van economische recessie. Een economische crisis kan de ineenstorting van het financiële systeem van een staat veroorzaken, als de banken van dat land elkaar sterk overlappen. Als dit gebeurt, zullen de banken veel moeite hebben om zichzelf op de markt te financieren, omdat ze zeer hoge rentetarieven zullen vragen (vanwege de onzekerheid die dit oplevert). Dit kan ertoe leiden dat banken niet de capaciteit hebben om krediet te verstrekken aan particuliere agenten (dat wil zeggen, ze kunnen geen leningen verstrekken) en sommige kunnen zelfs failliet gaan.
Om deze situatie te voorkomen, lenen centrale banken via een LTRO-programma geld aan banken tegen een lage rente; minder dan wat ze op de markt zouden kunnen krijgen. Op deze manier kunnen financiële instellingen nu leningen verstrekken aan andere particuliere agenten en de ineenstorting van het financiële systeem voorkomen.
De LTRO is niet de enige methode die centrale banken hebben om recessies te bestrijden. Een ander veel voorkomend programma is de aankoop van staatsschuld. Het verschil met de LTRO is dat bij de aankoop van staatsschuld de centrale bank de schuld van het land rechtstreeks verwerft, terwijl ze bij de LTRO het geld uitleent aan financiële entiteiten zodat ze het kunnen herverdelen onder de samenleving.
Kritiek op de LTRO
De LTRO-programma’s zijn niet zonder kritiek. Zoals we zojuist hebben vermeld, is het belangrijkste doel van dit programma dat financiële instellingen leningen verstrekken aan particuliere agenten dankzij financiering met een lage rente die door de centrale bank wordt verstrekt. Wat echter is bekritiseerd, is dat veel financiële instellingen deze financiering tegen een lage rente verkrijgen, maar vervolgens geen leningen verstrekken aan particuliere makelaars. Op deze manier profiteren ze van de financiering van de centrale bank om goedkoop geld te krijgen, zonder het later uit te delen.
Een van de voorgestelde oplossingen is dat de toegang tot deze financiering afhankelijk is van het later verstrekken van leningen. Met andere woorden, een financiële instelling dwingen om het verkregen bedrag terug te betalen als ze wordt gefinancierd via een LTRO-programma en geen leningen verstrekt.