Η εξέλιξη του μάνατζμεντ ως επίσημης πειθαρχίας καθοδηγήθηκε έντονα από τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και από την πρόοδο σε τομείς όπως η ψυχολογία, η μηχανική και η τεχνολογία.
Ουσιαστικά αυτές οι αλλαγές συνέβησαν με τη βιομηχανική επανάσταση που έλαβε χώρα στα τέλη του 18ου αιώνα στην Αγγλία. Αυτό οδήγησε στη μαζική παραγωγή και την αντικατάσταση των εργαστηρίων χειροτεχνίας από εργοστάσια.
Ομοίως, όλα αυτά οδήγησαν την ανάγκη για εξειδίκευση στην εργασία και συντονισμό εργασιών, έτσι ώστε ο οργανισμός να λειτουργεί αποτελεσματικά. Πραγματοποίηση βαθιών αλλαγών στα καθήκοντα της διοίκησης. Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση νέων θεωριών προκειμένου να επιτευχθούν βελτιώσεις στις μεθόδους, τους χρόνους και τους πόρους που χρησιμοποιούνται.
Ήταν ακριβώς στα τέλη του 19ου αιώνα που εμφανίστηκαν μερικές από τις πρώτες επιστημονικές δημοσιεύσεις σε θέματα διοίκησης. Αλλά στον εικοστό αιώνα, η επιταχυνόμενη ανάπτυξη που σημειώθηκε στην κοινωνία κατέστησε αναγκαία την αναθεώρηση και τη βελτίωση των διαδικασιών και των τεχνικών της διοίκησης.
Προφανώς, η διοίκηση έχει γίνει προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία των οργανισμών, αφού εάν θέλουν να επιτύχουν τους στόχους τους πρέπει να σχεδιάζουν και να συντονίζουν όλα τα καθήκοντά τους.
Κύριες διοικητικές θεωρίες
Αναμφίβολα, οι νέες θεωρίες διοίκησης βοηθούν στο να μπορούμε να ακολουθούμε μια σειρά που επιτρέπει τον έλεγχο και τον συντονισμό όλων των εργασιών και των διαφορετικών ρόλων που διαδραματίζουν τα άτομα που αποτελούν μέρος ενός οργανισμού. Με αυτόν τον τρόπο είναι ευκολότερο να προσαρμοστείτε στις αλλαγές, να προβλέψετε προβλήματα και να επιτύχετε τους προτεινόμενους στόχους.
Οι κύριες διοικητικές θεωρίες είναι:
1. Επιστημονική θεωρία
Πράγματι, η επιστημονική θεωρία εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1903. Ο κύριος εκπρόσωπος της είναι ο Frederick Taylor, αυτή η θεωρία επιδιώκει να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα των εργαζομένων μέσω της επιστημονικής μελέτης των μεθόδων εργασίας.
2. Γραφειοκρατική θεωρία
Από την άλλη πλευρά, η γραφειοκρατική θεωρία προτάθηκε από τον Max Weber στη Γερμανία το 1905. Αυτή η θεωρία προτείνει μια συγκεντρωτική μέθοδο σε μια ιεραρχία, στην οποία οι αρμοδιότητες κατανέμονται και εμφανίζεται ο καταμερισμός της εργασίας. Λειτουργεί κάτω από μια γραφειοκρατική τάξη και οι κανόνες πρέπει να τηρούνται από όλα τα μέλη της οργάνωσης.
3. Κλασική θεωρία
Από την άλλη πλευρά, η κλασική θεωρία θεωρεί ότι όλες οι διοικητικές αρχές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον συντονισμό και τον έλεγχο όλων των δραστηριοτήτων του οργανισμού. Για το λόγο αυτό, είναι μια συστημική προσέγγιση, όπου η καλή απόδοση επιτυγχάνεται υπό ιεραρχική διεύθυνση και ανάθεση αρμοδιοτήτων σε διοικητικές λειτουργίες. Προτάθηκε από τον Henry Fayol στη Γαλλία το 1916.
4. Ουμανιστική θεωρία
Στη συνέχεια, η ουμανιστική θεωρία ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1932, ο κύριος πρόδρομος της είναι ο Elton Mayo. Αυτή η θεωρία βασίζεται στο γεγονός ότι οι καλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων βοηθούν στην επίτευξη μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας στην παραγωγική διαδικασία.
5. Θεωρία συμπεριφοράς
Σίγουρα, η θεωρία της συμπεριφοράς έχει ως μέγιστο εκπρόσωπο της τον Abraham Maslow και αυτή η θεωρία βασίζεται στην πυραμίδα του Maslow, όπου εξηγεί ότι οι ανάγκες είναι τα στοιχεία που παρακινούν τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Εμφανίζεται το έτος 1950, στις Ηνωμένες Πολιτείες.
6. Θεωρία ενδεχομένων
Τώρα, η θεωρία του απρόβλεπτου γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1980, οι κορυφαίοι εκπρόσωποί της είναι οι William Dill, William Starbuck, James Thompson, Paul Lawrence, Jay Lorsch και Tom Burns.
Δηλώνει ότι δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο στη διαδικασία διαχείρισης, επομένως όλα εξαρτώνται από την προσέγγιση έκτακτης ανάγκης. Επομένως, η διοίκηση θεωρείται ανοιχτό σύστημα. Με άλλα λόγια, η λειτουργία του οργανισμού θα εξαρτηθεί από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του.
Κύριες θεωρίες
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η διοίκηση βοηθά τους οργανισμούς να μεγιστοποιήσουν όλους τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους, εάν είναι κατάλληλα συντονισμένοι για την επίτευξη των στόχων. Αυτό τους επιτρέπει να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές και να προβλέψουν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. Ο 20ός αιώνας είναι η εποχή όπου έχει αναπτυχθεί περισσότερο σε σημείο να μπορεί να βρει διαφορετικές προσεγγίσεις στις διοικητικές θεωρίες που μπορούν να εφαρμοστούν.