Finansijska obaveza je pregovaračka dužnička hartija od vrijednosti koju kompanije i vlade stavljaju u opticaj kao sredstvo za financiranje privlačenjem novih investitora. Obično se razlikuju od obveznice fokusiranjem na dugoročne periode, iako se često naziva direktno (dugoročna) veza.
Posjedovanje obaveze garantuje buduću naplatu iznosa koji je povezan sa otplatom u određenom vremenskom periodu, zajedno sa prethodno ugovorenim kamatama koje će zavisiti od perioda o kome je reč. Drugim riječima, to je finansijski alat koji je prilično sličan obveznici.
Za obaveze se kaže da su prenosive hartije od vrednosti jer su uokvirene u okviru regulisanog i konkurentnog tržišta. Ovo pretpostavlja da postoji opticaj (tj. kupovina i prodaja) ove vrste finansijskih proizvoda.
Kao što je navedeno, iako se obaveza obično više vezuje za privatni sektor, postoji i javni modalitet kroz obveznice koje emituju zemlje kao model javnog finansiranja.
U oba slučaja govorili bismo o posebno korisnom instrumentu finansiranja kada je u pitanju dobijanje većeg finansiranja i razvoj ekonomske aktivnosti.
Karakteristike obaveze
Postoji niz karakteristika koje definišu ovu vrstu finansijskog proizvoda:
- Oni se smatraju agilnijim i ekonomičnijim modelom finansiranja od tradicionalnog zajma od kreditnih institucija.
- U slučaju kompanija i za razliku od dionica, one ne pretpostavljaju isporuku alikvotnog dijela kompanije ili dijela njegove kontrole.
- Imaju, kao i druge vrste prava vlasništva, sa elementima kao što su datum valute, iznos, pripadajuća kamatna stopa i datum isteka. Svi oni izraženi u dokumentu ili naslovu koji je validiran i zvanično regulisan.
- Najčešća opcija obaveze je dugoročno osiguranje sa fiksnim prihodima.
Obaveza u smislu profitabilnosti
Često se povezuju sa visokim nivoom zarade i visokim kamatnim stopama, što ove vrste proizvoda čini veoma atraktivnim. Potrebno je naznačiti da kad god postoji veća profitna marža, postoji i veći povezani rizik.
Sa stanovišta investitora, ove hartije od vrijednosti donose veći prinos od drugih s obzirom na više kamatne stope po kojima su uparene.
Posjedovanje obaveze kompanije ili duga određene zemlje od strane investitora garantuje da ima obavezu da vrati predmetni iznos u određenom vremenskom periodu, samo uz ostvarenu kamatu (poznatu kao kuponi).
Ove korporativne dužničke hartije od vrednosti takođe imaju rok za punu otplatu, poznat kao datum isteka.
Razlika između obaveze i obveznice
Po definiciji, oni se obično identificiraju kao sinonimni pojmovi. To se događa jer je u anglosaksonskom svijetu termin obveznica generaliziran.
U ekonomskoj praksi se smatra da obveznice uključuju finansijske proizvode sa rokom dospijeća kraćim od pet godina, dok su obaveze usmjerene na duže vremenske periode.